Nur-u Penah

İftiranın, dedikodunun, paranoyanın insanların hayatları üzerinde nasıl sonuçlar verebildiğinin kanıtı niteliğinde bir türkümüzdür. Biz normal bir türkü gibi dinlerken bakın altında neler yatıyor... Malatyalı Fahri Kayahan'ın karısının sırtında büyük bir ben vardır. O zamanlar kadınlar arasında hamam günleri yapıldığından dolayı mahallenin kadınları onun sırtında bir ben olduğunu bilmektedir. Kadınlardan bir tanesi laf arasında kocasına bunu söylüyor. Gel zaman git zaman bu adam kahvede Fahri Kayahan ile kavga ediyor. Ve onun canını acıtmak için "Ne konuşuyorsun? Ben senin karının sırtında ki bene kadar biliyorum" diyor. Bu laf üzerine beyninden vurulmuşa dönüyor Fahri Kayahan. Eve gidip karısını öldürüyor. Ve sabaha kadar başında bekliyor. Sonra bu türküyü söylüyor. Ceza evinde yatıyor Fahri Kayahan. Ceza evinden çıktıktan sonra İstanbuldan çıkıp Suriye'ye konsere giderken Malatya üzerinden geçiyor. Malatya'ya girdikleri anda kafasını önüne eğiyor camdan dışa...

Evvel zamanda Sivas ilinden bir kervancı Halep'ten mal getirir. Tam üç yıldır kervancılar yurtlarından, baba ocaklarından ayrı düşmüşlerdir. Gurbet ilin kahrı, üç yılın hasreti yüreklerinde. Kiminin yolunu anası-babası, kimininkini sevgilisi, kimininkini de çocukları gözlüyor. İçlerinden en genci kara yağız, uzun boylu bir delikanlı... adı Veysel, Veysel'in bıyıkları daha yeni terlemiş... Bunlar Halep'ten aylarca yol ala ala, en sonunda, karlı fırtınalı bir kış günü Sivas'la Kayseri arası yıkık bir Selçuk hanına kendilerini zor atarlar... Handa gecelemeğe karar verip, yüklerini çözerler.. Bir insan çok uzaktan günlerce, aylarca yol alarak yurduna yaklaşır. Yurduna yaklaştığı zamana kadar, içinde o kadar rahatsız edici, dürten bi duygu olmaz.. Vakta ki memleket kokusu insanın burnuna gelir, içindeki hatıralar depreşir, işte o zaman içinde kıyamet kopar... Bir şey durmadan seni oraya doğru çeker... "Ya bir kanat verse, ya bir kuş olsam..." dedirtir. Sivas ...